Rustig aan...

Vorige week woensdag ben ik voor een kijkoperatie het zieknhuis ingegaan.
Onder narcose zou de orthopaed mijn rechter schouder gaan testen en d.m.v. een kijkoperatie ook in het gewricht gaan kijken.

Natuurlijk was ik ontzettend zenuwachtig en dinsdagavond heb ik dus tijdens de quiznight me maar op een paar biertjes getrakteerd. Samen met een pilletje voor het slapengaan had dat tot gevolg dat ik nog redelijk goed geslapen heb.

Woensdagohtend was het dan zover, om 9 uur moest ik in het ziekhuis zijn op de afdeling dagverpleging.
Op Aruba laten ze je niet op deze afdeling wachten tot je aan de beurt bent maar mag je gewoon in de wachtkamer gaan zitten (lees: op de gang). Stikzenuwachtig zit je daar te wachten tot je naam door de intercom klinkt. En iedereen maar langskomen met eten enzo, terwijl jij nuchter moet blijven.

Tegen half 11 werd mijn naam opgeroepen, ik ga naar binnen, wordt naar het toilet gestuurd, in een operatiehemd gehesen en meteen naar de ok gereden, hellup...
Op de ok werd ik hartelijk verwelkomd, er werden foto's gemaakt van mij in het ziekenhuisbed, maar gelukkig kwamen ze ook mijn handje vasthouden. Nog wat grapjes voor het slapengaan en vanaf toen ben ik het kwijt.
Ik geloof dat ik rond 11.45 uur op de uitslaapkamer was, maar tegen half 2 werd ik voor mijn gevoel pas voor het eerst wakker.
Met pijn, aaarhhh.
Ook hier kwamen er lieve dokters en zusters kijken hoe het ging en compleet stoned van alle morfine en andere pijnstillers ging ik uiteindelijk terug naar de afdeling.
De pijn werd alleen niet echt minder dus het was even de vraag of ik wel naar huis kon/mocht gaan.

Met genoeg dope voor een heel junkie weeshuis, onder begeleiding van een vriendin die ook ic verpleegkundige is en de belofte dat als het niet zou gaan ik terug zou komen kon ik dan tegen 6 uur naar huis.
Wonder boven wonder begonnen een uurtje later alle drugs te werken en zo werd het 's avonds nog best gezellig.

De afgelopen dagen ben ik verdraaid handig geworden met links, kan mijn tandenpoetsen, met stokjes eten, schakelen, was ophangen met 1 hand etc. etc.
Uitdagingen genoeg, ;)

Vandaag moest ik op controle en werden de hechtingen eruitgehaald.
En er werd meteen gezegd dat ik het de komende weken echt rustig moest houden. De ruimte om mijn schouderkapsel goed te laten bewegen is groter gemaakt, en als ik te snel weer te veel ga doen, dan kunnen we opnieuw beginnen.
Dus morgen start ik voorzichtig met fysiotherapie en de komende 4 weken zit ik in ieder geval nog verplicht thuis ;(

Gelukkig krijg ik volgende week visite, dus dan heb ik lekker gezelschap op het strand, haha.

Maar ik ga het echt doen (proberen althans), me rustig houden.

Dikke kus
Lincy