Tante Lincy bij Melissa

Dinsdag 28 april was het zover, tante Lins ging eindelijk naar Turkije.
Na een nacht wakker liggen (jetlag en stress) ging om 3 uur de wekker.
Tijd om met alle bagage naar Schiphol te gaan.
Bepakt en bezakt met een koffer van 20 kg, die naast een paar kleren voor mezelf vooral gevuld was met fopspenen, kleertjes, hagelslag en schenkstroop. Naast die koffer natuurlijk de nodige handbagage en last but not least, een grote doos van zo'n 26 kg met daarin een box.
Wat een opluchting dat dat allemaal door de douane was zeg.

Netjes op tijd vertrokken we met het vliegtuig en we landden dus ook netjes op tijd in Turkije.

Op een of andere manier krijg ik het hier altijd voor elkaar om mijn koffer als eerste te krijgen. Dus nog even wachten op de box en dan zie ik Daan weer eens, na 14 maanden dit keer.

Als ik de deur door ga, staat ze al daar in haar 'mooie' OAD uniform.
Na een flinke knuffel breng ik mijn spullen naar de bus en wachten we tot de laatste gasten eindelijk zitten.

Na een lange transfer langs 11 hotels, straten die versmald zijn de afgelopen jaren en waar de bus dus niet meer doorheen kan, hotels die nog niet open zijn, komen we aan op kantoor.
Even de laatste dingetjes doen en dan naar huis.

Serdar heeft alle koffers en de box al opgehaald, dus als we thuiskomen staat deze al bijna in elkaar.

En dan vlug naar de kinderkamer. Melissa ligt lekker te slapen, dus dat laten we ook maar even zo. Krijg nog genoeg tijd de komende weken.

Later die middag krijgt ze de fles en kan ik haar eens lekker vasthouden en knuffelen.

En tot nu toe kan ik alleen maar zeggen, een schatje, een lachebekje met een eigen willetje. Ze laat zich wel horen hoor als ze iets wil, haha.

En eh, de box?
Die vindt ze geweldig.

Liefs,

Lincy