Familiebezoek

Op 15 oktober was het dan eindelijk zo ver, ik ging naar Turkije. Eindelijk mijn grote kleine zusje weer eens zien.
Wat was dat lang geleden zeg, we hadden elkaar nl vanaf januari al niet meer gezien.

Na een rustig autoritje richting Schiphol kwam ik aan op de langparkeren parkeerplaats aan en wat bleek, VOL.
Gelukkig hadden ze voor extra parkeerplaatsen gezorgd en na een kleine omweg en verloren tijd kwam ik dan toch aan bij de vertrekhallen.
Daar stonden echt rijen en rijen mensen te wachten, dus wat doe je dan als bijna geheel ingeburgerde op Aruba wonende Nederlander....
Juist, helemaal niks. Je pakt je iPod en gaat op je koffer zitten, en je wacht rustig af.

Na het inchecken zou ik nog precies 10 minuten hebben om naar de gate te gaan, niet dus dacht ik zo, die rij achter me was nl ook nog redelijk lang.
Dus er was nog tijd om te eten (tja, echt ingeburgerd he) en te shoppen, haha.
Uiteindelijk was ik dus toch nog steeds ruim op tijd bij de gate en met een half uurtje vertraging gingen we dan op weg.

Eenmaal aangekomen in Turkije, heb ik netjes alle benodigde visa gekocht (hihi, da's er eentje en als je maar 10 euro betaald krijg je hem altijd) en ben op weg gegaan om mijn koffer te pakken.
Nu kreeg ik hem net niet als 1e, maar omdat ik alleen reisde was ik wel als 1e door de douane.
Dus de grootste verrassing voor Daan was dan ook dat ik helemaal als allereerste naar buiten kwam.
Jippie, daar was mijn grote kleine zusje.
Eerst even een stivige knuffel en daarna naar huis, ondertussen natuurlijk wel even alle collega's zien die aan het werk waren.

Na een enerverende rit naar Iscmeler, waar Daan en Serdar wonen, die ongeveer 1,5 uur duurde en die voor een op Aruba wonende persoon erg heftig was en dat kwam niet door de weg ofzo, maar meer door de, ingeburgerd in Turkije, veranderde rijstijl (sorry Daan) van Daan, haha.
Maar oke, ik snap het niet helemaal, strepen trek je niet om tussen te rijden, daar rijd je overheen? Toeteren en seinen is net zoiets als hallo zeggen, dus eigenlijk heel erg beleefd. Maar ik heb het overleefd, en na een paar dagen ging het zelfs een beetje (klein beetje) wennen.

Onderweg was er genoeg tijd om bij te kletsen en eenmaal in Icmeler aangekomen zijn we dan ook meteen gaan slapen, het was ongeveer 2 uur 's nachts en de volgende ochtend moest ik meteen vroeg uit de veren om te gaan DUIKEN.

Het was de laatste dag dat de duikschool waar Serdar werkt als divemaster open was en die kans kon ik natuurlijk niet laten lopen.
Al zag ik er wel een beetje tegenop, het water was nl 24 graden, brrrrrr.
Maar met 2 pakken en een ondershirt (12,5 mm) en een kap op was het uiteindelijk goed te doen. Het is alleen altijd wel een gedoe om alles aan te krijgen.
Maar na dit moeilijke gedeelte was het dan zover, ik ging weer eens duiken in Turkije.
Alleen viel het een beetje tegen, ik heb veel stenen gezien, en rotsen en gras.... Dat was het eigenlijk wel. Het is wel mooi om rotspartijen onder water te zien, maar enigszins een paar vissen of koralen zou ook wel leuk zijn.

Na de duik hadden we 3 uur voor de volgende duik, dus lekker genieten van het zonnetje... Dacht ik, we lagen nl in een baai waar erg veel wespen waren, dus ik werd natuurlijk gestoken en dat deed pijn, au.
De schade viel verder wel mee, en na een lekkere lunch gaan we voor de 2e keer het water in. Deze 2e duik was wel leuker omdat we net wat meer hebben gezien, wat kleine dingetjes en een murene (!).
Al met al was het wel een hele leuke dag en heb ik na ruim 2 jaar, voor het eerst met Serdar gedoken.


's Avonds was de planning al voor me gemaakt, een etentje met Daan d'r collega's en daarna bowlen.
Errug leuk, het is zowiezo leuk om iedereen te leren kennen. En ik moet ook zeggen dat het een hele leuke groep mensen is. Eerst lekker gegeten en daarna vreselijk gelachen met bowlen. Ik kon er natuurlijk helemaal niks van, al was het wel een voordeel dat bij de dames (we speelden tegen de mannen) een van de gootbeschermers niet naar beneden kon, dus hebben wij al onze wiskundige hoekberekekingen gebruikt om via de goot, toch nog strikes en spares te gooien.
Maar het mocht allemaal niet baten, voor mij dan. Daan en Serdar hadden allebei meer punten dan ik, hmm.

Verder heb ik het lekker rustig aan gedaan op dinsdag en woensdag. Dinsdag regende het en zijn we 's middags maar naar de Hammam geweest voor een goede scrubbeurt, zeep- en oliemassage.
Woensdag even naar de markt met Serdar. Daarna nog even mee met de hotelbezoeken van Daan en 's avonds wezen stappen in een lege kroeg, haha (dat krijg je zo aan het einde van het seizoen).

Donderdag was Daan d'r vrije dag, dus lekker uitslapen en daarna ontbijten bij een leuk restaurantje even buiten Marmaris. De eenden lopen er vrij rond en die bedelen ook lekker om brood, en dat levert altijd leuke momenten op.
's Middags hebben we lekker geshopt in de bazaar in Marmaris, daarna zijn Daan en ik uit eten geweest en naar de film. Dat was nog wel lachen want de film was zo ontzettend fout dat je eigenlijk wel weer erg moest lachen (My super ex-girlfriend).

Vrijdag ben ik weer een dagje wezen duiken, nu zonder wespen, met een murene en twee(!)octopussen.
Daarna even een stukje rondgereden en 's avonds was er een playbackshow van alle host's en hostess's van Marmaris.
Helaas heb ik Daan niet zover gekregen om mee te doen. Maar het was wel leuk om te zien hoe iedereen zichzelf voor schut zet (sorry). Onndanks het geplayback, was het toch nog gezellig.

Tja, en toen was het al weer zaterdag. Laatste hele dag. Daan moest eerst werken en toen ze eindelijk klaar was zijn we nog even Marmaris ingegaan. Nog een paar laatste dingen geshopt en in een echt Turks eethuis gegeten. 's Avonds lekker lui een DVD'tje gekeken.

En zondag, de laatste dag.
Daan moest nog werken, dus ik ben gezellig meegeweest. Er was nl een welkomstinfo voor nieuwe gasten. Dus ik ben op mijn laatste dag naar de welkomstinfo geweest, haha, lekker logisch.
Wel leuk om te zien hoe ze dat doet hoor. Na het formele gedeelte zit er ook nog een kleine stadswandeling bij door het oude centrum en de bazaar. Ik heb me maar nuttig gemaakt door haar koffer te dragen (pff, ik heb nog spierpijn, wat een rotzooi zit daar allemaal in zeg).
Naderhand iedereen weer de bus in en afgezet bij het hotel. Even een paar uur pauze.
Dus tijd voor mij om alles in mijn koffer te gooien en daarna nog even met zijn 2-en te gaan lunchen.

Maar om een uur of 4 was het dan toch zo ver, we moesten weer richting kantoor om aan de terugreis te gaan beginnen.
Eerst weer iedereen opgepikt bij de hotels (waar bijna niemand klaarstond) en toen op weg naar het vliegveld, snik.

Soms is het wel makkelijk als je zusje hostess is, je krijgt nl een stoel bij de nooduitgang, ;).
Maar het blijft natuurlijk niet leuk om weg te gaan.
En om half negen moest ik echt de douane door, en da's nooit leuk. Zeker als je weer niet weet wanneer je elkaar weer eens gaat zien. Dus na de nodige tranen het vliegtuig in en 4 uur later was ik in het ontzettend herfstachtige Nederland.
Daarna nog ruim een uur in de auto (errug leuk met die regen) en tegen een uurtje of 3 's nachts was ik dan veilig en wel weer in Teteringen.

Het was een heerlijk weekje, maar eigenlijk veel te kort natuurlijk.

Liefs Lincy
en Daan nog een hele dikke kus.