Carnaval, voorbereidingen en Lighting Parade

't Is weer voorbij, helaas...

Wat was het weer ontzettend leuk dit jaar.
Carnaval op Aruba is vooral heel veel parades en heel harde muziek.

Het begint al weken van te voren met de voorrondes van de Roadmarch en Calypso contest.

De Roadmarch is de verkiezing van het carnavalslied van het jaar, en dat zal dan ook het lied worden wat je tijdens de meeste parades het meest gaat horen.
De Calypso heeft meestal een politiek getinte tekst en is misschien wel een beetje te vergelijken met het sauwelen in Brabant.

Deze voorbereidingen heb ik een beetje aan mij voorbij laten gaan.
Waarom?
Had nogal wat diensten in het weekend en moest natuurlijk ook aan mijn kostuum werken.
Slap excuus he?

Maar na wat avondjes plakken en een paar keer passen bij de naaister hadden Evelien en ik onze kostuums een week voor de Lighting Parade af!!!

De Lighting Parade was de 1e van de 3 grote parades waar we aan mee zouden doen.
Op 10 februari was het zover.
Had eerst nog bijna de hele dag gewerkt op de duikschool, kon wat eerder naar huis, vlug douchen, en pak aan.
Hup naar Evelien, daar een hapje eten, werd daar in de make-up gezet (luxe he?) en snel de stad in.
Eerst 1 auto parkeren bij ons eindstation en daarna de andere in de buurt van het beginpunt.
Hellup mijn schoenen doen nu al pijn!!!

Even melden dat we er zijn en dan gaat het echt beginnen.
De Lighting Parade is, de naam zegt het al, een parade in het donker met allemaal lampjes.
Ik had 4 snoeren lampjes verwerkt in mijn kostuum. Overal batterijen tussen gestopt, in mijn broek, tussen de BH bandjes en in mijn headpiece geplakt, maar ik was er klaar voor.

Onze groep wordt mede gesponsord door Heineken, en daar moet je natuurlijk wel wat voor terugdoen, haha. Er zijn heel wat reclamefotootjes gemaakt.

Maar goed, de sfeer zat er al snel in. En toen de band begon te spelen was het helemaal Los Laga Bai.
Voor het 25e jaar deed deze groep mee, en dat moest gevierd worden.
Ons kostuum was gebaseerd op het 25 gulden biljet van Aruba.
Het motief was op de stof gedrukt, de slang die erop staat hing rond onze nek, etc, etc.
Speciaal voor deze gelegenheid was er ook een speciaal lied gemaakt.
Los Laga bai on the Road, Los Laga Bai...
Met de nodige keren Abao, abou (zakken, zakken)...
Dus met zijn allen door de knietjes en zakken maar, errug leuk hoor.
Vooral na een kilometer of 5.
Maar we laten ons niet kennen en doen fanatiek mee, laten ons opzwepen door het publiek en dansen als Arubanen (denken we dan)door de straten van Oranjestad.

Maar al was het voor mij de 3e keer dat ik meedeed met het carnaval, dit was de 1e keer dat meedeed op hoge hakken. Nieuwe uitdaging, toch?
Zeker weten, voor we onderweg waren voelde ik mijn voeten al en ik moest nog 5 uur!!!
HELLUP, maar ik heb het gered.
Het publiek trekt je erdoor en zeker weten ook de muziek. Op het moment dat de band gaat spelen, ga ik dansen en ineens denk je een stuk minder aan de pijn.

En na uren lopen, dansen en genieten zijn we dan op het eindpunt, vlug die laarzen uit en op kousen terug richting auto.
Conclusie na de 1 parade: GEEN blaren, hele zere voorvoeten, ontzettende spierpijn, maar een geweldig voldaan gevoel...


Wordt Vervolgd...