The Big Apple, part III

Gister zijn we trouwens niet meteen na de lunch weer richting huis gegaan. We hebben eerst nog een heerlijk stuk gelopen door The Village, een van de wijken van NYC.
Daarna hebben we vreslijk gelachen om de zangkunsten van iedereen, maar vooral die van Erwin, tijdens de terugrit naar huis.

Wat me tot nu toe erg opvalt is dat de stad veel groener is dan ik had verwacht, er zijn heel veel parken en omdat het natuurlijk voorjaar is is alles erg groen. Zeker in vergelijking met Aruba, waar het al maanden niet heeft geregend. Ook is de stad ontzettend schoon, dit zal voornamelijk te maken hebben met alle hoge boetes die ze geven, maar heeft dus duidelijk wel effect.

Maar goed, zondag was het vroeg uit de veren. We gaan naar het Statue of Liberty (vrijheidsbeeld) en Ellis Island. Hiervoor moesten we kaarten reserveren en we hadden alleen nog plaats om 8uur...
Dus in alle vroegte gaan we weer op stap. Zoals gewoonlijk duurt het even voor ik helemaal mens ben, maar tegen de tijd dat we de boot opgaan ben ik op de goede weg, ;)
Onderweg naar The Statue hebben we een schitterend uitzicht over de Hudson River en Manhattan en er worden natuurlijk weer veel foto's gemaakt. Zeker naarmate we dichter bij het vrijheidsbeeld komen.

Omdat wij kaarten hebben gereserveerd kunnen we ook naar boven, nou ja naar boven. Tot op de sokkel kunnen we komen. Vroeger (lees: voor 9/11) kon je zelfs op de kroon en de fakkel, maar uit veiligheidsoverwegingen mag dit niet meer. Gelukkig mogen we wel weer het eiland op, want dat is ook een tijd afgesloten geweest.
Ook hier worden we weer als VIP's onthaald en hoeven we niet in de rij te staan wachten en dat voelt soms wel een beetje ongemakkelijk, maar het is de gewoonste zaak van de wereld voor Chris en Francesca.
Wel moeten we door een strenge controle, eerst tassen door de scanner, wij door de mataaldetector... we lopen verder en komen weer door een controlepost. Hier worden we gescreend op explosieven, dat doen ze m.b.v. van een "puffer", er worden korte stoten lucht over je heengeblazen en het apparaat kan dan de explosieven "ruiken" ofzo. Wel een raar gevoel en bij mij gaf het een Marilyn Monroe effect, pffff, bloes omhoog en daar stond ik dan... Gelukkig had ik er wel een hemd onder aan, maar ik kwam niet meer bij van het lachen...

Oke, we gaan naar boven...
... met de trap, aaaarrrrrhhh. Nou ja, dat vonden sommigen van ons, eigenlijk was het niet hoger dan de hooiberg op Aruba. Zoals verwacht hadden we ook hier weer een schitterend uitzicht over Manhattan en Ellis Island.
Na de afdaling gaan Ann en ik even souvenirs shoppen en dan gaan we op weg naar Ellis Island.

Ellis Island is het eiland waar de immigranten ruim een eeuw geleden de Verenigde Staten binnenkwamen.
Deze mensen hadden wel lef hoor. Kun je het je indenken, het is ongeveer 1900, je hebt in je "eigen land" geen werk en er is ontzettende armoede. Met maximaal 1 tas of koffer ga je op reis per boot naar Amerika. Die tocht duurt minstens 3 weken en daar aangekomen is het niet zeker of je het land wel in mag. De meesten spraken geen Engels en hadden behalve de $25,- die je nodig had om binnen te komen geen cent op zak.
Na 3 slopende weken kom je langs het vrijheidsbeeld, mensen huilen van geluk. Daarna de "keuring" op Ellis Island, en als je pech hebt wordt je meteen terug naar land van herkomst gestuurd.

Er gaat een verhaal van een man en een vrouw die aankomen, de man krijgt een krijtstreep op zijn jas wat betekend dat hij nader onderzocht moet worden, de vrouw mag door. Ze is doodsbang dat haar man terug zal moeten en 1 van de mensen die daar werkt fluistert hen toe, snel trek die jas binnenstebuiten aan... Niemand merkt het op en ze kunnen samen de VS in.

En zo zijn er nog honderden verhalen en foto's te zien in het museum. Je wordt er gewoon stil van en krijgt (als je dat al niet had) heel veel respect voor ze.

Vanuit Ellis Island gaan we weer terug naar Manhattan, daar eten we een Bagle op straat en gaan terug naar Yonkers. Even borrelen met een biertje, kaas, olijven en worst, voor we op weg gaan voor de laaste inkopen.
Naar Best Buy voor laptops, muizen, memorysticks etc... Daarna sportkleding shoppen voor we richting supermarkt gaan.
Hier beginnen we echt te kwijlen, wat een groente, fruit, toetjes, sushi, brood, Belgische bieren, etc., etc. En dit was nog een kleine supermarkt, wauw.

We zijn uitgeshopt, dus tijd om het avondeten voor te bereiden.
De BBQ gaat aan, salades worden gemaakt, de tafel gedekt.
We hebben een heerlijke maaltijd, kletsen nog wat na in de Hot Tub en dan gaan we slapen. We moeten de dag erna al om 5 uur uit bed om het vliegtuig naar Aruba te halen.

New York was dus geweldig, alsof je de hele dag in een film loopt, je herkent zoveel dingen van tv en de bios. De mensen zijn er echt aardig. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld (dat was erg naief vlgs onze gastheer en gastvrouw, maar goed). Alles is erg groot, het ene nog groter dan het andere.

Maar helaas is het al weer voorbij, het was veel te kort, maar super geweldig. Chris en Francesca waren zo lief als gastheer en gastvrouw, ik ga zeker nog een keer terug.
Ik mis het nu al, de avonden in the hot tub, Rambo the Beagle, het vakantiegevoel. Ben weer helemaal thuis, helaas.

Vandaag weer aan het werk gegaan, en morgen, tja dan komt er weer even een nieuwe uitdaging...
Ik moet morgen naar het ziekenhuis, niet om te werken maar voor mezelf.
De orthopaed gaat een kijkoperatie van mijn schouder doen om te kijken waar de pijnklachten en instabiliteit die ik al heel lang heb vandaan komen.
De komende weken zal ik dus wat vaker on-line te vinden zijn op Europese schappelijke tijden en ga ik ontzettend mijn best doen om alle achterstallige e-mails weg te werken.

Liefs en een dikke kus,
Lincy

PS, bedankt maar weer eens voor alle leuke reacties. Die zijn erg leuk om te lezen.