Hoover Dam en Grand Canyon

Allereerst wil ik even tegen mijn lieve zusje zeggen dat ik de spelfouten in het vorige stukje heb verbeterd. Kun je dit stuk ook voor me nakijken? ;)
Ook staan er ondertussen foto's bij het Las Vegas verhaal.

Oke, op zondag hadden we ons gemeld bij het tourgezelschap waar we de daarop volgende dagen mee zouden gaan reizen.
Er was al verteld dat er veel Chinezen aanwezig zouden zijn en dat de tour 2-talig zou zijn.
Oke, geen probleem dacht ik.
Tot we onze gids ontmoetten, zijn Engels was zo slecht dat ik het verschil met Kantonees of Mandarijn (of wat het dan ook was) niet kon horen en hij zei ook continue overal 'ha' tussen en achter.
Voorbeeldje:
Goedemorgen, ha. Vandaag, ha, gaan we naar, ha, de Hoover Dam en Grand Canyon, ha.
En dan ook nog in heel slecht Engels dus in het Nederlands zou het ongeveer zo klinken:
Goedemollugu, ha. Vandaa, ha, gaan we naal, ha, de Hovel Dam en Glan Canyon, ha.
Krijgen jullie een idee?

Maar goed, maandagochtend gaan we om 6 uur op we vanuit Las Vegas richting Hoover Dam, onze eerste stop.
Dit is niet meer de grootste dam van de VS, maar wel de produktiefste geloof ik.
Het is in ieder geval een immens bouwwerk en komt dus nogal imposant over.
We zijn nog een beetje duf van ons slaapuurtje in de bus en staan dan ook niet erg wakker op de eerste foto's.
Na de nodige kiekjes gaan we verder naar Grand Canyon, onderweg vallen we weer in slaap, het is zoooo vroeg gaaaaaaap, en ik kan altijd zo slecht wakker worden.

Dus aangekomen bij de ingang van het park, reservaat of wat het dan ook is, ontwaken we weer. Stappen de bus uit en maken weer wat foto's van de woestijnachtige omgeving.
Na een paar minuutjes weer de bus in...
... Hellup, waar zijn onze tassen?
Zegt de chauffeur doodleuk dat de bus is omgeruild voor een ander exemplaar en dat we met deze verdergaan. Aan het einde van de dag zullen we onze 'eigen' bus weer terugkrijgen.
Nou ja zeg, alles in die andere bus, geld, paspoorten, iPod's, credit cards, etc...
Maar de gids is onverbiddelijk, hij heeft 3 keer gezegd dat we alles mee moesten nemen en we gaan niet terug, waar maken we ons trouwens druk om, we hebben toch onze camera's bij ons.
Aaaaarrrrrhhhhh, maar ja, niks aan te doen. We lenen wat geld en gaan dan maar op weg.

Na een korte stop in een nagemaakt Cowboy dorp, gaan we dan op weg waarvoor we gekomen zijn, de Grand Canyon. Wat is dit gaaf zeg, wauw. Zelden heb ik zoiets moois gezien. Ook hebben die Amerikanen daar een Skywalk gemaakt, dat is een glazen plaat boven het ravijn waardoor je dus honderden meters de diepte in kan kijken. Nou heb ik niet echt last van hoogtevrees maar nu kriebelde het toch wel een beetje.
Camera's zijn natuurlijk verboden op dat ding en je raadt het al, er staan minstens 6 camera's en mensen met camera's klaar om allemaal leuke kiekjes te maken die je daarna kunt kopen voor veel te veel dollars.
Geld bijlenen dus van mensen uit de bus, ze waren nl. erg leuk en die memory stick is in verhouding veel goedkoper dan een losse foto.

Na de Skywalk gaan we verder, we leven ons helemaal uit, maken de gekste foto's, de mooiste uitzichten, etc.
Dus aan het eind van de middag gaan we vrolijk weer terug op weg naar 'onze' bus.
Bij het beginpunt aangekomen staat deze al op ons te wachten, hmmm, vreemd want de chauffeur zit in de bus waarin we op dat moment rijden.
Vlug die bus in, tassen staan er nog, alles zit er in, paspoorten, credit card en iPod. Vlug die bus weer uit, naar het winkeltje om drinken en wat eten te halen (door die stomme memory stick hadden we de hele dag met 1 flesje water gedaan).
Staan we in de rij bij de kassa, willen Bianca en ik betalen, zijn onze portemonnees leeg. Alleen wat kleine biljetten zitten er nog in.
$500,- weg... weg goed humeur.
De gids is niet erg behulpzaam en heeft alleen maar te zeggen: I told you thlee times, ha, it is you'le ploblem, ha. I can call the police, but it is you'le ploblem, ha.

En ik weet , het is niet netjes, maar ik heb hem even uitgescholden, pfff.

We hebben geen aangifte gedaan, cash geld krijg je toch niet terug van de verzekering (hoe bewijs je hoeveel er weg is). 's Avonds zijn we lekker gaan eten en voor de laatste keer Vegas ingegaan.
We hebben heel wat Wedding Chapels op de foto gezet en uiteindelijk even roulette gespeeld in het casino. Dit hebben we wel heel bescheiden gehouden, ik wilde niet nog meer geld kwijtraken.

Las Vegas was een aparte ervaring, een groot circus en leuk voor een paar dagen, maar als je het gezien hebt hoef je er nooit meer terug naar toe. Tenminste ik niet, haha.

Volgende keer het Outlet shoppen, Solvang en Hearst Castle.

Dikke kus,
Lincy