Kansas City

Na de file in Philly en de daardoor erg late aankomst, was het maandagochtend niet echt makkelijk wakker worden (alsof ik daar normaal al niet genoeg moeite mee heb, pfff).
De "vergeten" wake-up call maakte het nog wat moeilijker.
En geheel op zijn Amerikaans werd hun "fout" goedgemaakt met een kaartje van de manager en een schalltje fruit, noten, kaas en een paar drankjes op de kamer, haha.

Maar we hebben het gered, om 06.30 uur zaten we aan het ontbijt.
Daarna met de shuttle naar Cerner (het bedrijf waar we de trainingen kregen).
Daar kregen we een hartelijk welkom, werden de nodige pasjes en ringbanden uitgedeeld en werd er gestart met de eerste training.

Hellup!!!
Als je nooit meer in een klaslokaal of collegezaal zit is het erg moeilijk om je aandacht bij dat soort lessen te houden, en na amper 3 uur slaap werd het vechten tegen jezelf.
Volgens mij gebeurd dit vaker en waren de nodige voorbereidingen getroffen, overal stonden de bakjes met chocolaatjes en snoep op de tafels, haha.

Na de middag werd het verbazingwekkend genoeg makkelijker om da aandacht erbij te houden.
Tegen 5.45 uur hebben we de shuttle terug naar het Hyatt genomen.
Vlug een spijkerbroek en slippers aan en daarna lekker gaan eten.

De groep die mee naar Kansas City is gegaan is echt een heel melige groep, we hebben ons helemaal kapot gelachen de afgelopen dagen. Dat houdt de moed er een beetje in, want de komende maanden zullen erg hard werken gaan worden.

Verder was het gewoon heel hard werken en lange dagen maken.
Het ziekenhuis had lekker wat geld bespaard door ons met 2-en per kamer in te delen.
En dat doen ze NOOIT meer.
Verschillende personen, een gaat vroeg naar bed en staat midden in de nacht op, de ander gaat wat later naar bed en blijft zo lang mogelijk liggen (als de badkamer toch heel lang bezet is heb je toch een goede reden?).
Tel daarbij de lange werkdagen (die we als "Arubanen" niet gewend zijn) en een roommate die snurkt en praat in de slaap, tja... dan rust je niet echt uit, haha.
Schrok me kapot toen ik iemand hoorde praten 's nachts, pfff.

Gister was voor ons de laatste dag, dus na het etentje wat door Cerner was geregeld zijn we met een klein groepje lekker gaan stappen.
Conclusie: 2.30 uur in het hotel terug, wake-up call om 4.00 uur (voor mijn roommate), ik ben tot 4.45 uur blijven liggen, haha.

De terugreis was redelijk goed op tijd, maar het inchecken en de douane procedure vreselijk. We hadden allemaal SSSS op onze instapkaart. Dat betekent dat we versterkte controle moesten ondergaan.
Dus fouilleren, tassen helemaal uitpakken, overal doekjes over om samples te nemen om te checken op drugs en explosieven. Voelde me echt ontzettend crimineel, en het duurde zo lang dat ik mijn vlucht maar net haalde. Alsof we drugs NAAR Aruba gaan smokkelen ofzo.

Om 5 uur waren we terug op Arubaans grondgebied en kan ik me gaan voorbereiden op heel veel huiswerk en de grootste tegenvaller, het werken morgen (als enige afdeling heeft onze baas besloten dat we gewoon kunnen komen werken).

Maar goed, het blijft wel een leuk project om te doen en al wordt het keihard aanpakken de komende maanden, het wordt het wel waard denk ik.

Groetjes Lincy